تـا ابـد...

نگـاهـم باش و در من بـنـدگی کن

دو چشمم باش و با من زندگی کن

تـویـی خـورشـیـد و مـاه آسـمـانـم

بـتـاب و تـا ابـد تـابـنـدگـی کـن...

خداوندا

بگیـر از من خـدایـا دلبـرم را

گـُنه کارم، بسـوزان پیکرم را

فقط یک چیز را میخواهم از تو

نگیر از من تو هرگز مادرم را

مهربانی تنها هدیه ایست که نیازی به بسته بندی ندارد...

چتر احساس

تـویی شـوق تـمام قـصه هـایم

تویی لبخند بعـد از غـصه هایم

اگـر بـاران بـبارد لحـظه لحـظه

تویی چـتـر تمام لحظه هایم...

حامد باوی

کـاش دلها مثـل بـاران می شـدنـد

کـیـنه ها یکـبـاره پـنهـان می شدند

کاش جـز عشق و وفا رسمی نبود

اکثـریـت مهربـانـان می شدند...

  « لحـظـۀ آخـر »

لحظۀ آخر برایم گریه کرد

چون گل پرپر برایم گریه کرد

مثل پروانه از عشقش اشک ریخت

مثل خاکستر برایم گریه کرد

بـاران

نگاهـت را بـه باران می سـپـارم

به دشت وسایه ساران می سپارم 

لبـت از غـنچـۀ لبخـنـد لـبـریـز

 به گـلهای بهاران می سپارم 

  حامد باوی

 مـــادر

خوشا روزی که مادر زنده باشد

برایت قصه ی شب خوانده باشد

بهاری بهترش در خاطرم نیست

الـهـی تـا ابـد پـایـنـده بـاشـد...

حامد باوی

 برای این غم پنهان دعا کن

برای دیدن یاران دعا کن

ببر بالا دو دستت را و هر دم

برای بارش باران دعا کن...